مواجهه کوتاه مدت با غلظت‌های کشنده آمونیاک مولکولی در بچه ماهیان کپور معمولی (Cyprinus carpio)

در این پژوهش اثرات سطوح بالای آمونیاک بر تغییرات رفتاری و تعیین دوز میان کشنده (LC50) بچه ماهیان کپور معمولی مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور تعداد 180 قطعه ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) با میانگین وزنی 4/0 ± 1/4 گرم در 18 آکواریوم با تراکم 10 قطعه ماهی (در هر آکواریوم) به مدت 2 هفته (به منظور سازگاری با شرایط محیط) نظر گرفته شد. ماهیان در 5 گروه تیمار و یک گروه شاهد (هرکدام شامل سه تکرار) تقسیم شده و ماهیان گروه‌های تیمار با غلظت-های 25/1، 5/2، 75/3، 5 و 25/6 میلی‌گرم در لیتر آمونیاک کل که به ترتیب معادل 34/0، 66/0، 99/0، 32/1 و 65/1 میلی‌گرم در لیتر آمونیاک مولکولی مواجه شدند. بر اساس نتایج دوز کشندگی میانه طی 96 ساعت در بچه ماهیان معادل 17/1 میلی‌گرم در لیتر محاسبه گردید. شنای عصبی و نامتعادل، از بارزترین علائم بالینی گروه مواجهه شده با میزان 65/1 میلی‌گرم آمونیاک مولکولی در لیتر بود اولین تلفات در این گروه 16 ساعت پس از مواجهه آغاز گردید. در تیمار 4 و 5 (مواجهه با 34/0 و 66/0میلی‌گرم در لیتر آمونیاک مولکولی) کندی شنا، بی‌حالی و کف نشینی از علائم عمده پس از 24 ساعت مواجهه بود و تا پایان آزمایش تلفاتی در این تیمارها مشاهده نشد. بر اساس نتایج تحقیق حاضر، حداکثر دوز تحت کشنده آمونیاک غیر یونیزه در محیط پرورش بچه ماهیان کپور معمولی 12/0 میلی‌گرم در لیتر تعیین گردید.